KALENDARZ ADWENTOWY NA DRABINIE

W blogosferze zaroiło się od kalendarzy adwentowych. Sypnęło nimi  obficie, jak w poniedziałek śniegiem  z warstwowej chmury. Bardzo mnie cieszy różnorodność, którą widzę na blogach: kalendarze na wieszakach, na gałązkach, na tablicach, kalendarze domki...to oznacza, że każdemu podoba się co innego więc  możemy inspirować nie tylko czytelników ale i siebie nawzajem. W przyszłym roku z pewnością skorzystam z jakiegoś patentu pokazanego przez jedną z moich blogowych koleżanek.

Kalendarz adwentowy robię od lat pięciu i w tym roku długo się zastanawiałam czy powinnam robić raz kolejny. Dziecko moje to już wszak mały mężczyzna.

Błagalny wzrok Franka, kiedy pytał czy w tym roku też przygotuję mu niespodzianki przekonał mnie, że  całe te moje starania mają sens. Może za jakiś czas, kiedy Franek dorośnie będzie opowiadał swoim dzieciom o tej naszej tradycji, tak jak ja opowiadam mu o ozdobach na choinkę, które robiłyśmy wspólnie z babcią. 

Materiały niezbędne do wykonania kalendarza gromadziłam od początku listopada. 

Wtedy to w oczy wpadły mi pakowe papiery w delikatne wzory i przeuroczy papier z sikorką. Ten mały ptaszek kojarzy mi się z zimą, pewnie przez fakt, że na naszej ulicy, tuż pod naszym balkonem wisi karmik, w którym sikorki stołują się w mroźne dni. 

W tym roku kalendarz stoi w pokoju dziecka więc starałam się aby swoją formą nawiązywał do męskiej przestrzeni...nie mógł być za bardzo ozdobny - więc ogołociłam go z wszelkich połyskliwych elementów.  Nie bez znaczenia jest też dobór kolorów ;-). Złoty kolor, którego chciałam użyć nie zdobył akceptacji właściciela pokoju.

Czarny, solidny, jutowy sznurek oraz taki w  kolorze butelkowej zieleni i proste TAGI, które zrobiłam samodzielnie doskonale sprawdziły się w tym oszczędnym projekcie.

Od czego zaczynam tworzenie kalendarza??

Na początku przygotowywania kalendarza adwentowego wyznaczam dni, w którym będziemy wykonywać zadania. Najczęściej weekendy, bo czasu mamy wtedy znacznie więcej niż w tygodniu i swobodnie można się z obietnic danych dziecku wywiązać. Zdarzało się w poprzednich latach, że niektóre zadania stały się  obietnicami bez pokrycia, bo brak czasu nas wykańczał. Data 6 grudnia, a więc Mikołajki oznacza, że Franek znajdzie w kalendarzu tylko słodycze ale za to pod poduszką mikołajkowy prezent. Staramy się nie kumulować ilości przyjemności w tym dniu.

Jak już dni zadaniowe i słodyczowe zostaną ogarnięte zabieram się za pakowanie paczuszek.

Pakuję...pakuję...pakuję...godzinę, dwie...w tym roku pakowanie zajęło mi blisko trzy godziny i doszłam do wniosku, że za nic na świecie nie chciałabym być mikołajowym elfem i pomagać w sekcji pakowania prezentów. Na trzeźwo bym raczej tego nie ogarnęła.
Jeśli już to tylko przez naprawdę krótki okres.

Stonowana kolorystyka, proste tagi, oszczędność wzorów  i oczywiście sznur lamp - wszystko to sprawiło, że cały projekt jest dość efektowny.

Kiedy paczuszki zostały odpowiednio przygotowane trzeba je było na czymś powiesić, albo gdzieś włożyć ;-). Upchnięcie ich w koszyku uznałam za ostateczność. Oczyma wyobraźni zobaczyłam własne dziecko po raz setny przekładający każdą z paczuszek i opakowania podarte podczas tej czynności na strzępy. U nas bardziej od zawartości paczek liczy się tajemnica i właśnie o zachowanie tajemnicy walczymy każdego grudniowego dnia. 

Dlatego wszystkie opakowania są nieprzezroczyste i jeśli nawet po dokładnym "wymacaniu" każdej paczki Franek będzie przypuszczał, co może znajdować się w środku- to nie będzie miał pewności. A brak pewności to w naszym przypadku oznacza dużo, pozytywnych emocji.

O kalendarzu na drabinie myślałam już od kilku lat i właśnie w tym roku udało się moją wizję zrealizować. Nie bez pomocy!!!Ze sklepu SKANDYNAWSKIE.PL przyjechała do mnie metalowa  drabina marki Bloomingville. Podoba mi się sposób w jaki jest wykończona i wykonana.. od góry zamknięta jest wygiętą  rurką. Cóż poradzę, że mam słabość do lekko industrialnych klimatów, a taka drabina doskonale wpisuje się w styl moich wnętrz.  Przez miesiąc będzie jednym z elementów adwentowej konstrukcji, a pod koniec grudnia zostanie przeniesiona do zmodernizowanej sypialni ;-).

Ponieważ nie przepadam za niekontrolowanym dyndaniem paczuszek adwentowych, drabinę poprzewiązywałam czarnym jutowym sznurkiem, tworząc w tej sposób dodatkowy szkielet dla mojej konstrukcji. Kiedy już wszystkie paczuszki były na swoim miejscu, drabinę oplotłam sznurem lampek . Ja wiem, że do świąt jeszcze kupa czasu ale chodzę po domu i nucę "Last Christmas " ;-), 

bo u Franka jakoś tak bardzo świątecznie się zrobiło ;-).

Jest to najbardziej "męska" wersja kalendarza na jaką było mnie stać...męski pierwiastek mojej natury nie zdominował jednak projektu całkowicie. Cieszy mnie fakt, że Franek powitał kalendarz z uśmiechem na ustach, a jak Wam się podoba??

Miłego oglądania ;-)

Dzięki, że wpadliście. 

Miłego dnia i wspaniałego tygodnia

OLA