NOWA POŚCIEL I SKOŃCZYŁAM KOMODĘ

Wspominałam kiedyś, że pokój Franka na ukończeniu.

Nie wiem jak to się stało ale jeszcze do niedawna proporcje kolorystyczne w pokoju były zaburzone.

Matka rozpędziła się wprowadzając nadmiar szarości i czerni.
Kiedy dziecko zapytało dlaczego w jego pokoju jest buro,
odzyskałam trzeźwość umysłu i
dotarło do mnie,
że mam do czynienia z dziewięciolatkiem.
Kolor zaczęłam dorzucać.
A najłatwiej dorzucać w dodatkach.

Postanowiłam Synkowi uszyć nową pościel. 

 Projekt pościeli chodził mi po głowie już od dłuższego czasu.

Był ze mną w czasie długiej kąpieli, zaraz po przebudzeniu, przy obiedzie i kiedy usiłowałam wieczorem zasnąć.

Rwałam się do jego realizacji niczym mój Syn do szynki parmeńskiej ( a trzeba Wam wiedzieć, że pochłaniałby ją kilogramami) - czyli bardzo, bardzo.

Zakupiłam  potrzebne materiały, nici, guziki i farby( co to za projekt by był bez farb do tkanin - zupełnie nie mój)

I przystąpiłam do...dręczenia mojej mamy, żeby mi wymarzoną pościel uszyła.

Ja szyć nie lubię i też nie za bardzo umiem.

Maszyna nigdy dobrze ze mną nie współpracowała, 

a monotonia zajęcia bywa dla mnie frustrująco dołująca.

Nawet wyobrażenie efektu nie jest w stanie przekonać mnie do tego urządzenia.

Ja wolę szybko, a ona powoli.

Ja chciałabym prosto, a ona robi zygzakiem.

A już nawlekanie zerwanych nitek to dla mnie istna katorga, a dla niej chyba nie lada pieszczota, bo rwie nici co chwilę.

Wiem, wiem...nie ma co zwalać na rzecz martwą.

Zwłaszcza, że w innych rękach działa jak ta lala: lekko, płynnie i precyzyjnie...dobrze.

Całe szczęście, że Mama i umie i lubi, bo pościeli by nie było ;-).

Nie byłoby też poduszki na krzesło do biurka, 

tak zwanego poddupnika.

Bo jak już korzystać z matczynej przychylności to na maksa.

Muszę napisać, że o ile "dół" pościeli nie sprawił mi żadnego problemu ( jest cały w trójkąty)

to nieźle się nagłowiłam, żeby poduszka nie była taka jak wszędzie...znaczy oblatana.
Tył poduszki tak jak dół jest w trójkąty, a  przód wykonany z milutkiej bawełny dresowej i na tym przodzie postanowiłam coś nastemplować ;-).

Oczywiście nie mam nic przeciwko wzorom znanym i sama wielokrotnie z takich korzystałam.

W tym jednak przypadku chciałam stworzyć coś, co zaspokoiłoby gust małego
kociego fana.

Czymże byłaby Zebra bez ziemniaka, a właściwie ziemniaczanego stempelka??
Ziemniak nieco przywiędły ale na moje potrzeby zupełnie wystarczający;-).

Wybrany wzór - kocią głowę bez oczu wycinam nożem.
Oczy miały być ale stwierdziłam, że kot o wiele lepiej prezentuje się bez oczu ;-)

Próbne stemplowanie i...

... ruszamy z pracą. 

Stemplujemy wzór tak "gęsto" jak chcemy. 

Można to zrobić symetrycznie, a jeśli nie lubicie symetrii zróbcie tak jak ja ;-).

Po wyschnięciu farby, wzór zaprasowujemy gorącym żelazkiem i cieszymy się efektem.

                                   

  A na koniec już komoda w pokoju Franka po metamorfozie.

VOILA...zbytnio się nie napracowałam, a efekt bardzo mi się podoba, a najbardziej cieszy fakt nie nie ma na świecie takiego drugiego ikeowskiego mebla.

To wersja nieco "szalona" i zdecydowanie dla miłośników koloru żółtego ;-).
A jak nam się znudzi to bez żalu znów przemalujemy ;-)

Miłego wieczoru dla Was i pięknego całego tygodnia.

OLA