HOMECOMING

Sezon uważam za otwarty.
Czekałam na to niemal pół roku i wreszcie udało nam się zawitać w naszym letnim domu.

Kiedy tylko dojechaliśmy na miejsce od razu pomyślałam:

"Alpy! Ach! Tu się oddycha! W końcu czuję, że jestem wolny!";-).

I chociaż willi brak to na  brak wolności nie można tutaj narzekać. 

Mimo, że to nie Szwajcaria to powietrze jest całkiem inne niż to w Krakowie.

Lokalizacja domu na końcu wsi, na mało uczęszczanej drodze, pod lasem zdecydowanie ma swoje dobre strony.

Wszystko pachnie intensywniej nietłumione oparami benzyny.

Chłonę wzrokiem gigantyczne ilości fiołków, co roku jest ich więcej.

A w zasadzie chłonę je całą sobą.
Ich zapach "atakuje" mnie z każdej strony.

Dziecko biega po działce jak oszalałe i samo nie wie czym się nacieszyć najpierw.

Od razu widać, że wiejska wiosna ma opóźnienie. 

Jakieś dwa tygodnie w stosunku do wiosny miejskiej.
Żonkile dopiero zabierają się za kwitnienie, na tulipany przyjdzie jeszcze poczekać, 
nieśmiało wyglądają z ziemi niezapominajki. 

Jadąc do Chatki, 

najbardziej się bałam, że nie odwiedzi nas kociszon Wacław.

Franek byłby bardzo zawiedziony. 

Kiedy jednak podjeżdżamy pod dom...podbiega do nas czarno biały zwierzak, wita nas mruczeniem i ocieraniem się o nogi.
Niesamowite...nie widział nas prawie pół roku, a nadal nas pamięta

Kiedy tylko zobaczył Franka przewraca się na plecy i pozwala aby ten go swobodnie pieszczoszył.

A w niedzielę na wycieraczce przed drzwiami znajdujemy koci dar: zabitą myszkę.

W domu bardzo zimno.

Szybko otwieramy okna, żeby wyrzucić zimę z domu.

Całe szczęście, że na zewnątrz jest tak ciepło, 

że Franek może spędzić calutki dzień na zewnątrz, 

co też czyni bez najmniejszego protestu.

Kiedy powietrze nieco się złamie, zaczynamy grzać w trzech piecach kaflowych

nie ma co jednak liczyć, że w domu zrobi się cieplej w kilka chwil.

Na odczuwalną zmianę trzeba będzie poczekać kilka godzin. 

Już w południe staje się jasne, 

że będziemy spać "na kupie".

Mam takie zwyczaj, że każdego roku po przyjeździe do Chatki

sprzątam stare kąty po zimie.

Wymiatam pajęczyny, ścieram kurze, wietrzę pościele.

W tym roku pierwszy raz od dziesięciu lat

myszy dały nam we znaki. 

Do wywalenia są dwie kołdry, trzy poduszki, narzuta.

Do wyprania praktycznie wszystko co było na wierzchu.

Całe szczęście, że w minionym roku zdążyłam 

odnowić skrzynię posagową, 

bo nie mielibyśmy się czym przykryć.

Rzeczy w skrzyni są nietknięte i ratują nas w nocy przed zimnem. 
Mysia działalność ma i swoje dobre strony:
muszę kupić nowe tekstylia ;-). 

Do domu przynoszę fiołki, kwitnącego derenia 

i z tego co zostało 

przygotowuję małą aranżację, 

żeby było w tych pierwszych dniach w Chatce przyjemnie jak zawsze.
Dzielę się z Wami babcinymi klimatami ;-).

 

Złość na myszy przechodzi mi wieczorem.
Ze względu na temperaturę w domu

łóżko Franka wnosimy do naszej sypialni, 

dosuwamy do naszego łóżka

co jest dla niego nie lada atrakcją.

A w nocy ciąg  atrakcji ;-).

W. wydaje się, że myszka przebiega po jego śpiworze.

Po zapaleniu światła okazuje się, że to Franek przełożył rękę na nasze łóżko.

Już mam zgasić lampkę ale wtedy z kolei ja biorę wiszący kabel za gryzonia, 

zrzucam lampkę z krzykiem :AAAAA.

A gdy widzę swoją pomyłkę wybucham śmiechem i 

nie mogę się uspokoić przez dłuższy czas.

A Franek w tym czasie...ŚPI.

Jak ja mu zazdroszczę tego mocnego snu.

Niedziela mija szybciutko.
Zdecydowanie zbyt szybko.

Przyznam szczerze, że nie zdążyłam się nacieszyć spotkaniem

ze starym przyjacielem - naszym letnim domem,

a ponieważ z roku na rok coraz bardziej go lubię

czuję się nieswojo kiedy muszę go zostawić nawet na kilka dni.

Dzieci mają kapitalną logikę.

Franek szybciutko wymyślił rozwiązanie dla mojej zgryzoty.

"Mama przeprowadzamy się na wieś, 

ty będziesz  hodować kwiaty, 

tata jeszcze nie wiem co będzie robił, 

ale ja rzucam szkołę"
On także nie chce wracać do domu.
Myślę, że kiedy dorośnie będzie z radością wspominał 
dni spędzone w Chatce.

 A następnym razem kiedy pojedziemy do Chatki czeka mnie mały projekt, 

w którym wykorzystam nowe gałki.

Nie zdążyłam zrealizować tego pomysłu ubiegłej jesieni 

ale przecież co się odwlecze...;-).

A już zupełnie na koniec fiołki w ich środowisku naturalnym. 

Wspaniałego dnia dla Was i udanego tygodnia.

OLA