EASTER !!!

Kocham swoje dziecko najbardziej na świecie.

 Mówię o nim "Wariot".
 Nikt tak jak on nie potrafi trafić w pointę, rozśmieszyć, 

przegnać smutków jednym słowem. 

Kiedy byłam mała właziłam swemu tacie na kolana i czasem kiedy "opędzał" się przede mną jak przed muchą jak mucha bywałam dokuczliwa. Posadził mnie na wersalce obok siebie to gramoliłam się znów na jego ciało: nieważne czy nogę, czy rękę, czy plecy, a nawet czasem głowie nie przepuściłam.
Byłam uparta i radosna.

Widzę podobieństwo między sobą sprzed lat i moim synem teraz i myślę sobie, 

że geny to wspaniała rzecz ;-).
I chociaż jest bardzo niepokorny, energiczny
i czasem z trudem za nim nadążam
cieszę się, że trafiła mi się taka "perełka".

Kiedyś moja znajoma powiedziała: "Franek zawsze uśmiechnięty...zupełnie jak Ty"

Z jego uśmiechu jestem naprawdę dumna. 

Nie dlatego, że czyni go on podobnym do mnie

ale dlatego, że jest dowodem na szczęśliwe dzieciństwo.

A odkąd zostałam mamą szczęśliwe dzieciństwo mojego dziecka 

to był dla mnie priorytet.

Zaraz obok wychowania syna na dobrego, wrażliwego człowieka.
Oby ten uśmiech nie schodził mu z twarzy przez całe życie.

Nic jednak nie dzieje się bez starań i nie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. 

Trzeba z dzieckiem stale pracować i co najważniejsze mieć dla niego CZAS.

Trzeba też  tłumaczyć, tłumaczyć i jeszcze raz tłumaczyć.

I nie poddawać się kiedy ponosimy porażkę.

 CZAS jest kluczem dla dobrych relacji nie tylko rodzica z dzieckiem ale także rodzinnych.

Ostatnie dwa tygodnie trochę chorowaliśmy. 

Prawdę powiedziawszy nadal nie jesteśmy zdrowi.

Na półkę trzeba było odłożyć moje balkonowe plany.

Ale nawet choroba ma swoje dobre strony.

Pozwala utwierdzić się w przekonaniu , że podążasz we właściwym kierunku,
a Twoje starania nie są bezowocne 

i, że masz u boku małego, wartościowego człowieka.

Nie zamierzam zmieniać tematyki bloga na parentingową.

Chciałabym tylko nie tak dosłownie
życzyć Wam zdrowych świąt,
a przede wszystkim 
abyście znaleźli w świątecznej gonitwie czas dla swoich najbliższych.
Ślę Wam zeszłoroczny żółto biały kadr świąteczny.

Mam nadzieję, że już w przyszłym tygodniu będę mogła wrócić do "normalnego" blogowania.

OLA